Sola fuit Thrace. Patriâ quoque jactor in illa:

Auxilium superes casibus una meis.
Si modò mens eadem. Nec quòd sit jam mihi dives

Regia, Cecropiâ non minor arce, movet:
Nec patris offendunt casus; nec crimina matris;

Nec jam non felix omine Demophoon.
Quid ? si Phæbeam peterem te conjuge Trojam,

Perque annos sequerer bella gerenda decem?
Penelopen audis : toto laudatur in orbe,
Exemplum fidi non leve facta tori.

80 Illa piæ (sic rumor ait) mendacia telæ

Struxit, et instantes distulit arte procos: Cùm properata palàm revocaret stamina noctis,

Atque iterum in lanas omne rediret opus. At tua ne fugiant spreti connubia Thraces,

Phylli, times. Ulli nubere, dura, potes?
Estque tibi pectus cujusque accedere tædæ ?

Obstat perfidiæ nec metus iste tuæ?
Ah tibi quantus erit facti rubor ! ah tibi quantus

Tum dolor, adspicies cùm mea vela procul! 90
Damnabisque tuos serò temeraria questus!

Demophoon, dices, hei mihi, fidus erat! Demophoon rediit, et sævos forsitan Euros Passus, et hibernas dum

aquas. Ah cur nescio quam properavimus (hei mihi!) culpam?

Rupi, quam ruptam sum mihi questa, fidem.
Sic tamen ah potiùs, sic perstes ; quàm mihi de te

Ulterior tangat pectora, Phylli, dolor!
Quos tibi (me miserum !) laqueos, quæ fata minaris ?

Et nimis audaces gens habet ista Deos. 100
Parce, precor: famamque domûs mihi crimen habentis

Perfidiæ, geminâ ne preme, dura, notâ. Excuset patrem fatis in parte relicta

Gnosis : non merui, cur ferar ipse nocens. Nunc venti mea verba ferant, qui vela tulerunt.

Est animus reditûs : sed pia caussa tenet.

quoque currit

EPISTOLA III.

PARIS CENONÆ.

Quæ satis apta tibi tam justè, Nympha, querenti

Rescribam, fateor quærere verba manum. Quærit, nec subeunt. Sensit sua crimina tantúm :

Solvere, quæ sentit, non sinit alter amor. Si levat hoc iras, ipso me judice damnor.

Quid refert ? causâ tu meliore cales. Damnatumque tibi me sub sua jura Cupido

Retrahit, Alterius sic quoque præda sumus. Prima meis tu pacta toris : fassusque juventam

Te primùm acceptâ est conjuge noster amor. 10 Nondum tantus eram. Quo me genitore superbum

Arguis; hoc dominus tunc retinendus eram: Non ego Deiphobum sperabam, aut Hectora fratrem;

Cùm pastos agerem, te comitante, greges: Reginamque Hecuben, nisi matris nomine, nôram :

Ět fueras illi digna manere nurus.
Sed non est rationis amor. Te consule, Nympha.

Læsa es: sed læsam scribis amare tamen.
Cúmque petant Satyri connubia, cùm tua Panes;

Rejectæ memor es tu tamen usque facis.
Adde, quòd hic fatis amor est adjutus, et illum

Præscia venturi viderat antè soror.
Nondum Tyndaridos nomen mihi sederat aure,

Nec cecinit Grajos illa vocare viros.
Omnia vera vides. Superant mea vulnera tantùm,

Utque tuam supplex poscere cogar opem. Te penès arbitrium nostræ vitæque necisque:

Victuri jam nunc pectora sume tibi. Flevisti, memini, tamen hâc in voce canentis:

Et, Mala, dixisti, sint precor ista procul. 30 Nec sic fata ferant, tulerint sic cetera quamvis,

Ut possim Enone perdere læsa Parin.

20

Tot superare metus, qui me, nec credere cogit,

(Ignoscas) idem te quoque fallit Amor. Imperat ille Deis: cùm vult, in cornua tauri,

Cùm vult, in pennas destruit ille Jovem. Non foret in terris tanto miranda decore

Tyndaris; (heu flammis nata puella meis!) Si sua non cyeno mutâsset Jupiter ora. Fluxerat in Danaës aureus antè sinus :

40 Piniferamque Iden falsus lustraverat ales :

Inter Agenoreas constiteratque boves. Victorem Alciden dominæ quis pensa tenere

Crederet? at lanas nere coëgit Amor.
Dicitur et Coà sedisse in veste puellæ :

Illa Cleonæo tecta leone fuit.
Te memini Phæbum, Enone, (mea crimina dico)

Fugisse, et nostros præposuisse toros.
Non ego præstabam Phobo : sed tela Cupido
His in te voluit legibus ire sua.

50 Consolare tamen dignâ tua pellice damna:

Quam tibi prætulimus, nata puella Jove est. Sed quòd nata Jove est, minimùm me tangit in illâ :

Quòd non est facies pulchrior ulla, nocet. Atque utinam formæ judex incallidus essem

Creditus Idæis, Pegasi Nympha, jugis! Non mihi Junonis, nec obesset Pallados ira;

Laudata est oculis quòd Cytherea meis. Dividit hæc aliis flammas celeresque paresque :

Ut libitum est, nati temperat ipsa faces. 60 Non tamen evaluit vitare domestica tela:

Quos aliis arcus, et sibi dura tulit. Deprensam conjux illam in Mavorte dolebat.

Testibus hic Divis cum Jove questus erat. Jam dolet et Mavors, terras ultroque reliquit:

Prætulit Anchisen huic habitura suum. Anchisen propter voluit formosa videri :

Visaque post latam jacuit ulta deam. * Quid mirum est potuisse Parin succumbere Amori,

Immunis sub quo non fuit ipsa parens? 70 Quam læsus Menelaus amat, non læsus amavi.

Adjice, non læso quòd comes ipsa fuit.
Et magnos (video) cogit mihi rapta tumultus :

Armatæque petunt Pergama mille rates.
Non vereor belli ne non sit caussa probanda :

Est illi facies digna movere duces.
Si mihi nulla fides; armatos respice Atridas.

Quam sibi sic repetunt, sic metuenda mihi est.
Quod si vertendæ spem mentis concipis hujus ;

Cur cessant herbæ, carmina curve tua ? 80 Nam te nec Phæbi sollertior artibus ulla est;

Phæbeæque Hecates somnia vera vides. Tecum sideribus, tecum deducere Lunam

Nubibus, et memini surripuisse diem.
Pascebam tauros: interque armenta leones

Obstupui placidos vocibus ire tuis.
Quid retro Xanthum, retro Simoënta vocatum

Adjiciam cursus non tenuisse suos?
Ipse pater Cebren, natæ malè tutus ab ore,
Cantatas quoties restitit inter aquas:

90 Nunc locus (Enonæ est, nunc illam ostende : parabis

Sive tuos ignes pellere, sive meos.

Excudit S. Hamilton, Weybridge, Surrey.