Imatges de pàgina
PDF
EPUB

Ibat, ut Edono referens trieterica Baccho
Ire solet fusis barbara turba comis.

600

Et modò, quâ poterat, longum spectabat in æquor:
Nunc in arenosâ lassa jacebat humo.
Perfide Demophoon, surdas clamabat ad undas :
Ruptaque singultu verba dolentis erant.
Limes erat tenuis, longâ subnubilus umbrâ :
Quo tulit illa suos ad mare sæpe pedes.
Nona terebatur miseræ via. Videris, inquit:
Et spectat zonam pallida facta suam.
Adspicit et ramos: dubitat, refugitque quod audet:
Et timet: et digitos ad sua colla refert.
Sithoni, tunc certè vellem non sola fuisses:
Non fleres positis Phyllida, silva, comis.
Phyllidis exemplo nimiùm secreta timete,
Læse vir à dominâ, læsa puella viro.
Præstiterat juvenis, quidquid mea Musa jubebat;
Inque suæ portu penè salutis erat.
Recidit, ut cupidos inter devenit amantes:
Et, quæ condiderat, tela resumsit Amor.
Si quis amas, nec vis; facito contagia vites.
Hæc etiam pecori sæpe nocere solent.
Dum spectant oculi læsos, læduntur et ipsi
Multaque corporibus transitione nocent.
In loca nonnumquam siccis arentia glebis

De propè currenti flumine manat aqua.
Manat amor tectus, si non ab amante recedas:
Turbaque in hoc omnes ingeniosa sumus.
Alter item jam sanus erat; vicinia læsit.
Occursum dominæ non tulit ille suæ.
Vulnus in antiquum rediit malè firma cicatrix;
Successumque artes non habuere meæ.
Proximus à tectis ignis defenditur ægré:
Utile finitimis abstinuisse locis.

Nec, quæ ferre solet spatiantem porticus illam,
Te ferat: officium neve colatur idem.

610

620

Quid juvat admonitu tepidam recalescere mentem? Alter, si possis, orbis habendus erit..

630

Non facilè esuriens positâ retinebere mensâ :
Et multam saliens incitat unda sitim.
Non facile est visâ taurum retinere juvencâ:
Fortis equus visæ semper adhinnit equæ.
Hæc ubi præstiteris, ut tandem litora tangas,
Non satis est ipsam deseruisse tibi.
Et soror, et mater valeant, et conscia nutrix,
Et quidquid dominæ pars erit ulla tuæ.
Nec veniat servus: nec flens ancillula fictum
Suppliciter dominæ nomine dicat, Ave.
Nec, si scire voles, quid agat tamen illa, rogabis.
Profer: erit lucro lingua retenta suo.
Tu quoque, qui caussam finiti reddis amoris,
Deque tuâ dominâ multa querenda refers;
Parce queri. Meliùs sic ulciscêre tacendo ;
Dum desideriis effluat illa tuis.
Et malim taceas, quàm te desîsse loquaris.
Qui nimiùm multis, Non amo, dicit; amat.
Sed meliore fide paullatim extinguitur ignis,
Quàm subitó. Lentè desine; tutus eris.
Flumine perpetuo torrens solet acriùs ire.

Sed tamen hæc brevis est, illa perennis aqua.
Fallat, et in tenues evanidus exeat auras,
Perque gradus molles emoriatur amor.
Sed modò dilectam scelus est odisse puellam :
Exitus ingeniis convenit iste feris.

Non curare sat est. Odio qui finit amorem,
Aut amat, aut ægrè desinet esse miser.

640

650

Turpe, vir et mulier, juncti modò, protinus hostes:
Non illas lites Appias ipsa probat.

Sæpe reas faciunt, et amant. Ubi nulla simultas
Incidit, admonitu liber aberrat amor.

Fortè aderam juveni: dominam lectica tenebat :
Horrebant sævis omnia verba minis.

Jamque vadaturus, Lecticâ prodeat: inquit.
Prodierat: visâ conjuge mutus erat.

Et manus, et manibus duplices cecidere tabellæ :
Venit in amplexus: atque ita, Vincis, ait.

660

[Tutius est, aptumque magis, discedere pace,
Quàm petere à thalamis litigiosa fora:]
Munera quæ dederis, habeat sine lite jubeto :
Esse solent magno damna minora bono.
Quòd si vos aliquis conducet casus in unum,
Mente memor totâ, quæ damus arma, tene.
Nunc opus est armis: hîc, ô fortissime, pugna.
Vincenda est telo Penthesilea tuo.

Nunc tibi rivalis, nunc durum limen, amanti :
Nunc mediis subeant irrita verba Deis.
Nec compone comas, quia sis venturus ad illam :
Nec toga sit laxo conspicienda sinu.
Nulla sit ut placeas alienæ cura puellæ :

Jam facito è multis una sit illa tibi.
Sed quid præcipuè nostris conatibus obstet
Eloquar; exemplo quemque docente suo.
Desinimus tarde, quia nos speramus amari.
Dum sibi quisque placet, credula turba sumus.
At tu nec voces (quid enim fallacius illis ?)
Crede, nec æternos pondus habere Deos.
Neve puellarum lacrimis moveare caveto:
Ut flerent, oculos erudiere suos.

Artibus innumeris mens oppugnatur amantum;
Ut lapis æquoreis undique pulsus aquis.
Nec caussas aperi, quare divortia malis:

Nec dic, quid doleas; clàm tamen usque dole.
Nec peccata refer; ne diluat. Ipse favebis:
Ut melior caussâ caussa sit illa tuâ.

Qui silet, est firmus: qui dicit multa puellæ
Probra, satisfieri postulat ille sibi.
Non ego Dulichio furiales more sagittas,
Nec rapidas ausim tinguere in amne faces.
Nec nos purpureas pueri resecabimus alas :

670

680

690

700

Nec sacer arte meâ laxior arcus erit. Consilium est quodcumque cano. Parete canenti: Utque facis, cœptis, Phoebe saluber, ades. Phoebus adest: sonuere lyræ; sonuere pharetræ. Signa Deum nosco per sua: Phoebus adest.

[ocr errors]

Confer Amyclæis medicatum vellus ahenis
Murice cum Tyrio: turpius illud erit.
Vos quoque formosis vestras conferte puellas :
Incipiet dominæ quemque pudere suæ.
Utraque formosæ Paridi potuere videri;

710

Sed sibi collatam vicit utramque Venus.
Nec solam faciem; mores quoque confer et artem:
Tantùm judicio ne tuus obsit amor.

Exiguum est, quod deinde canam: sed profuit illud
Exiguum multis: in quibus ipse fui.
Scripta cave relegas blandæ servata puellæ :
Constantes animos scripta relecta movent.
Omnia pone feros (pones invitus) in ignes:
Et dic, Ardoris sit rogus iste mei.
Thestias absentem succendit stipite natum.
Tu timide flammæ perfida verba dabis?
Si potes, et ceras remove. Quid imagine mutâ
Carperis? hoc periit Laodamia modo.

720

Et loca multa nocent. Fugito loca conscia vestri
Concubitus. Caussas mille doloris habent.
Hic fuit; hic cubuit; thalamo dormivimus isto :
Hic mihi lascivâ gaudia nocte dedit.
Admonitu refricatur amor; vulnusque novatum
Scinditur. Infirmis caussa pusilla nocet.
Ut penè extinctum cinerem si sulfure tangas;
Vivet, et è minimo maximus ignis erit:
Sic, nisi vitâris quidquid renovabit amorem,
Flamma redardescet, quæ modò nulla fuit.
Argolides cuperent fugisse Capharea puppes;
Teque, senex, luctus ignibus ulte tuos.
Præteritâ cautus Niseïde nävita gaudet.

Tu loca, quæ nimiùm grata fuere, cavė.
Hæc tibi sint Syrtes; hæc Acroceraunia vita:
Hic vomit et potat dira Charybdis aquas.
Sunt, quæ non possint aliquo cogente juberi;
Sæpe tamen casu facta juvare solent.

Perdat opes Phædra; parces, Neptune, nepoti:
Nec faciet pavidos taurus avitus equos.

750

740

Gnosida fecisses inopem; sapienter amâsset.
Divitiis alitur luxuriosus amor.

Cur nemo est, Hecalen; nulla est, quæ ceperit Iron?
Nempe quòd alter egens, altera pauper erat.
Non habet, unde suum paupertas pascat amorem :
Non tamen hoc tanti est; pauper ut esse velis.
At tibi sit tanti, non indulgere theatris ;
751

Dum bene de vacuo pectore cedat amor.
Enervant animos citharæ, lotosque, lyræque ;
Et vox, et numeris brachia mota suis.
Illic adsidue ficti saltantur amantes:

Quid caveas actor, quid juvet, arte docet.
Eloquar invitus: teneros ne tange poëtas.
Submoveo dotes impius ipse meas.
Callimachum fugito; non est inimicus Amori:
Et cum Callimacho tu quoque, Coë, noces.
Me certè Sappho meliorem fecit amicæ:

Nec rigidos mores Teïa Musa dedit.
Carmina quis potuit tutò legisse Tibulli,
Vel tua, cujus opus Cynthia sola fuit?
Quis potuit lecto durus discedere Gallo?

Et mea nescio quid carmina dulce sonant.
Quòd nisi dux operis vatem frustratur Apollo;
Emulus est nostri maxima caussa mali.
At tu rivalem noli tibi fingere quemquam :
Inque suo solam crede jacere toro.
Acriùs Hermionen ideo dilexit Orestes;
Esse quòd alterius cœperat ille viri.

760

770

Quid, Menelaë, doles? ibas sine conjuge Creten :
Et poteras nuptâ lentus abesse tuâ.

Ut Paris hanc rapuit; nunc demum uxore carere
Non potes: alterius crevit amore tuus.

Hoc et in abductâ Briseïde flebat Achilles,
Illam Plisthenio gaudia ferre toro.

Nec frustrà flebat; mihi credite. Fecit Atrides,
Quod si non faceret, turpiter esset iners.
Certè ego fecissem, nec sum sapientior illo.
Invidiæ fructus maximus ille fuit.

780

« AnteriorContinua »