Seu flavent; placuit croceis Aurora capillis.

Omnibus historiis se meus aptat amor. . Me nova sollicitat, me tangit serior ætas :

Hæc melior specie corporis : illa sapit. Denique quas totâ quisquam probet Urbe puellas;

Noster in has omnes ambitiosus amor.

ELEGIA V.

Nullus amor tanti est; (abeas, pharetrate Cupido)

Ut mihi sint toties maxima vota mori. Vota mori mea sunt: cùm te peccâsse recordor.. Hei mihi, perpetuum nata puella malum!

lle malum! , Non mihi deleta nudant tua facta tabella: . Non data furtivè munera crimen habent. O utinam arguerem sic, ut non vincere possem! .

Me miserum! quare tam bona caussa mea est? Felix, qui quod amat defendere fortiter audet:

Cui sua, Non feci, dicere amica potest. 10 Ferreus est, nimiúmque suo favet ille dolori,

Cui petitur victâ palma cruenta reâ. Ipse miser vidi, cùm me dormire putares,

Sobrius adposito crimina vestra mero. Multa supercilio vidi vibrante loquentes.

Nutibus in vestris pars bona vocis erat. Non oculi tacuere tui, conscriptaque vino

Mensa; nec in digitis litera nulla fuit. Sermonem agnovi, quod non videatur, agentem;

Verbaque pro certis jussa valere notis. Jamque frequens iërat mensâ conviva remotâ:

Compositi juvenes unus et alter erant. Improba tum verò jungentes oscula vidi.

Illa mihi linguâ nexa fuisse liquet.
Qualia nec fratri tulerit germana severo;

Sed tulerit cupido mollis amica viro :
Qualia credibile est, nec Phæbum ferre Dianæe;

Sed Venerem Marti sæpe tulisse suo.

20 Quid facis, exclamo; quò nunc mea gaudia defers ? Injiciam dominas in mea jura manus.

30 Hæc tibi sint mecum, mihi sint communia tecum.

In bona cur quisquam tertius ista venit?
Hoc ego; quæque dolor linguæ dictavit: at illi

Conscia purpureus venit in ora pudor.
Quale coloratum Tithoni conjuge colum

Subrubet, aut sponso visa puella novo.
Quale rosæ fulgent inter sua lilia mixtæ:

Aut ubi cantatis Luna laborat equis :
Aut quod, ne longis flavescere possit ab annis,

Mæonis Assyrium femina tinxit ebur.
His erat, aut alicui color ille simillimus horum:

Et numquam casu pulchrior illa fuit.
Spectabat terram, terram spectare decebat.

Mæsta erat in vultu; mesta decenter erat. Sicut erant, (et erant culti) laniare capillos,

Et fuit in teneras impetus ire genas,
Ut faciem vidi, fortes cecidere lacerti :

Defensa est armis nostra puella suis.
Qui modò sævus eram, supplex utroque rogavi,

Oscula ne nobis deteriora daret.
Risit, et ex animo dedit optima: qualia possent

Excutere irato tela trisulca Jovi.
Torqueor infelix, ne tam bona sumserit alter:

Et volo non ex hâc illa fuisse notâ.
Hæc quoque, quàm docui, multò meliora fuerunt;

Et quiddam visa est addidicisse novi. Quòd nimiùm placuere, malum est: quod tota labellis

Lingua tua est nostris, nostra recepta tuis. Nec tamen hoc unum doleo : non oscula tantùm

Juncta queror; quamvis hæc quoquejuncta queror: Illa, nisi in lecto, nusquam potuere doceri. 61

Nescio quis pretium grande magister habet.

ELEGIA VI.

PSITTACUS, Eois imitatrix ales ab Indis,

Occidit. Exsequias ite frequenter, aves.
Ite, piæ volucres; et plangite pectora pennis ;

Et rigido teneras ungue notate genas.
Horrida pro mestis lanietur pluma capillis:

Pro longâ resonent earmina vestra tubâ.
Quid scelus Ismarii quereris, Philomela, tyranni?

Expleta est annis ista querela suis.
Alitis in raræ miserum devertite funus.

Magna, sed antiqui, caussa doloris Itys. 10 Omnes, quæ liquido libratıs in aëre cursus;

Tu tamen ante alias, turtur amice, dole. Plena fuit vobis omni concordia vitâ,

Et stetit ad finem longa tenaxque fides. Quod fuit Argolico juvenis Phoceus Orestæ:

Hoc tibi, dum licuit, Psittace, turtur erat.
Quid tamen ista fides ? quid rari forma coloris ?

Quid vox mutandis ingeniosa sonis ?
Quid juvat, ut datus es, nostræ placuisse puellæ ?

Infelix avium gloria, nempe jaces.
Tu poteras virides pennis hebetare smaragdos,

Tincta gerens rubro punica rostra croco.
Non fuit in terris vocum simulantior ales:

Reddebas blæso tam bene verba sono. Raptus es invidiâ. Non tu fera bella movebas:

Garrulus, et placidæ pacis amator eras. Ecce, coturnices inter sua præelia vivunt:

Forsitan et fiant inde frequenter anus.
Plenus eras minimo: nec præ sermonis amore

In multos poteras ora vacare cibos.
Nux erat esca tibi; caussæque papavera somni:

Pellebatque sitim simplicis humor aquæ.
Vivit edax yultur, ducensque per aëra gyros

Milüus, et pluviæ graculus auctor aquæ.

20

Vivit et armiferæ cornix invisa Minervæ;

Illa quidem seclis vix moritura novem. Occidit ille loquax, humanæ vocis imago,

Psittacus, extremo munus ab orbe datum. Optima prima ferè manibus rapiuntur avaris ;'

Implentur numeris deteriora suis. Tristia Phyllacidæ Thersites funera vidit:

Jamque cinis, vivis fratribus, Hector erat. Quid referam timidæ pro te pia vota puellæ;

Vota, procelloso per mare rapta Noto?
Septima lux aderat, non exhibitura sequentem:

Et stabat vacuâ jam tibi Parca colo.
Nec tamen ignavo stupuerunt verba palato.

Clamavit moriens lingua, Corinna, vale.
Colle sub Elysio nigrâ nemus ilice frondens,

Udaque perpetuo gramine terra, viret. 50 Si qua fides dubiis; volucrum locus ille piarum · Dicitur, obscænæ quo prohibentur aves. Illic innocui latè pascuntur olores:

Et vivax Phoenix, unica semper avis. Explicat ipsa suas ales Junonia pennas:

Oscula dat cupido blanda columba mari.
Psittacus has inter, nemorali sede receptus,

Convertit volucres in sua verba pias.
Ossa tegit tumulus: tumulus pro corpore parvus:

Quo lapis exiguus par sibi carmen habet. 60 Colligor ex ipso dominæ placuisse sepulcro.

Ora fuere mihi plus ave docta loqui.

ELEGIA VII.

Ergo ego sufficiam reus in nova crimina semper?

Ut vincam, toties dimicuisse piget.
Sive ego marmorei respexi summa theatri;

Eligis è multis, unde dolere velis.
Candida seu tacito me vidit femina vultu;

In vultu tacitas arguis esse notas.

Si quam laudavi; miseros petis ungue capillos:

Si culpo; crimen dissimulare putas.
Sive bonus color est, in te quoque frigidus esse;

Seu malus, alterius dicor amore mori. ; 10 Atque ego peccati vellem mihi conscius essem.

Æquo animo pænam, qui meruere, ferunt. Nunc temere insimulas: credendoque omnia frustrà,

Ipsa vetas iram pondus habere tuam.
Adspice, ut auritus miserandæ sortis asellus

Adsiduo domitus verbere lentus eat.
Ecce, novum crimen, sollers ornare Cypassis

Objicitur dominæ contemerâsse torum.
* Dî melius, quàm me, si sit peccâsse libido,

Sordida contemtæ sortis amica juvet! Quis Veneris famulæ connubia liber inire,

Tergaque complecti verbere secta velit? Adde, quòd ornandis illa est operata capillis;

Et tibi per doctas grata ministra manus. Scilicet ancillam, quæ tam tibi fida, rogarem? ..

Quid? nisi ut indicio juncta repulsa foret? Per Venerein juro, puerique volatilis arcus,

Me non admissi criminis esse reum.

ELEGIA VIII.

PONENDIS in mille modos perfecta capillis,

Coniere sed solas digna, Cypassi, Deas; Et mihi jucundo non rustica. cognita furto;

Apta quidem dominæ, sed magis apta mihi;
Quis fuit inter nos sociati corporis index?

Sensit concubitus unde Corinna tuos?
Num tamen erubui, num, verbo lapsus in ullo,

Furtivæ Veneris conscia signa dedi?
Quid? quòd in ancillâ si quis delinquere posset,

Illum ego contendi mente carere bonâ?
Thessalus ancillæ facie Briseïdos arsit :

Serva Mycenäo Phæbas amata duci. VOL. I.

.. 10