Verba, quid exsultas, tua si mihi verba dederunt; Sumque parum prudens capta puella dolis ? Cydippe pomum, pomum Scheneïda cepit. Tu nunc Hippomenes, scilicet, alter eris. At fuerat melius, (si te puer iste tenebat, Quem tu nescio quas dicis habere faces,) Exoranda tibi, non capienda fui. Propter quæ nobis ipse petendus eras ? 150 Cogere cur potiùs, quàm persuadere, volebas, Si poteram auditâ conditione capi ? Linguaque præsentem testificata Deam ? Illa fidem dictis addere sola potest. Et nisi judicii vincula nulla valent. Exige polliciti debita jura tori : Verba suis frustrà viribus orba tenes. Vir mihi non isto more legendus eras. Decipe sic alias : succedat epistola pomo. Si valet hoc; magnas divitis aufer opes. Fac, jurent Reges sua se tibi regna daturos; Sitque tuum, toto quidquid in orbe placet. Major es hâc ipsâ multò (mihi crede) Diana, Si tua tam præsens litera numen habet. 150 Cùm tamen hæc dixi, cùm me tibi firma negavi, Cùm bene promissi caussa peracta mei est; Et corpus lædi suspicor inde meum. Nupturæ toties languida membra cadunt ? Fugit; et è thalami limine terga dedit. 140 160 Vixque manu pigrâ toties infusa resurgunt Lumina : vix moto corripit igne faces. Sæpe coronatis stillant unguenta capillis, Et trahitur multo splendida palla croco. Cùm tetigit limen, lacrimas mortisque timorem Cernit ; et à cultu multa remota suo. Projicit ipse suas deductâ fronte coronas, Spissaque de nitidis tergit amoma comis. Quique erat in pallâ, transit in ora rubor. Et gravius justo pallia pondus habent. 170 Nostraque plorantes video super ora parentes: Et, face pro thalami, fax mihi mortis adest. Parce laboranti, pictâ Dea læta pharetrâ; Daque salutiferam jam mihi fratris opem. Turpe tibi est, illum caussas depellere leți ; Te contrà titulum mortis habere meæ. Numquid, in umbroso cùm velles fonte lavari, Imprudens vultus ad tua labra tuli? Præteriine tuas de tot coelestibus aras? Atque tua est nostra spretą parente parens ? 180 Nil ego peccavi, nisi quod perjuria legi; Inque parum fausto carmine docta fui. Tura feras. Prosint, quæ nocuere, manus. Non tua fit, fieri ne tua possit, agit ? Sæva mihi vitam, spem tibi Diva mei ? Ægra superpositâ membra fovere manu. 190 Adsidet ille quidem, quantum permittitur ipsi : Sed meminit nostrum virginis esse torum. Nam lacrimæ caussâ sæpe latente cadunt. Accipit, et timido me vocat ore suam. 200 Nec miror sensisse, notis cùm prodar apertis. In dextrum versor, cùm venit ille, latus. Captantem tactus rejicioque manum. Offensam, quamvis non mereatur, habet. Hei mihi, quod sensus sum tibi fassa meos ! Qui mihi tendebas retia, dignus eras. Scribis, ut invalidum liceat tibi visere corpus. Es procul à nobis : et tamen inde noces. Mirabar, quare tibi nomen Acontius esset : Quod faciat longè vulnus, acumen habes. 210 Certè ego convalui nondum de vulnere tali ; Ut jaculo, scriptis eminus icta tuis. Quid tamen huc venias ? sanè ut miserabile corpus, Ingenii videas bina tropæa tui. Concidimus macie; color est sine sanguine: qualem In pomo refero mente fuisse tuo. Candida nec mixto sublucent ora rubore. Forrna novi talis marmoris esse solet. Argenti color est inter convivia talis, Quod tactum gelidæ frigore pallet aquæ. 220 Si me nunc videas, visam priùs essė negabis : Arte nec est, dices, ista petenda meâ : Promissique fidem, ne sim tibi juncta, remittes ; Et cupies illud non meminisse Deam. Quæque legárn, mittes altera verba mihi. Et discas sponsæ languida membra tuæ. 230 Ne tamen ignores, ope quâ revalescere possim : Quæritur à Delphis fata canente Deo. Is quoque nescio quam, nunc ut vaga fama susurrat, Neglectam queritur testis habere fidem. Hoc Deus et vates, hoc et mea carmina dicunt : At desunt voto carmina nulla tuo. Unde tibi favor hic? nisi quòd nova fortè reperta est, Quæ capiat magnos litera lecta Deos. Teque tenente Deos, numen sequor ipsa Deorum : Doque libens victas in tua vota manus. 240 Fassaque sum matri deceptæ fædera linguæ, Lumina fixa tenens, plena pudoris, humo. Cetera cura tua est. Plus hoc quoque virgine factum, Non timuit tecum quòd mea charta loqui. Jam satis invalidos calamo lassavimus artus, Et manus officium longius ægra negat. Quid, nisi, quòd cupio me jam conjungere tecum, . Restat, ut adscribat litera nostra ? Vale. VOL. 1. |