Demosthenes: Orationes

ἀληθῆ ἀλλ ἀλλὰ καὶ ἂν ἄνδρες δικασταὶ ἁπάντων αὐτοῖς αὐτὸν αὐτὸς αὐτοῦ αὐτῷ αὐτῶν δὲ δεῖ δὴ διὰ ἐὰν ἑαυτοῦ ἐγὼ εἰ εἶναι εἰπεῖν εἰς εἰς τὴν ἐκ ἐκ τῶν ἐκείνου ἐμὲ ἐμοὶ ἐμοῦ ἐν τῷ ἐπειδὴ ἐπὶ ἐστι ἐστιν ἔτι ἔχειν ἔχων ἤδη ἡμᾶς ἡμεῖς ἡμῖν ἡμῶν ἦν ἵνα καὶ τὸ καὶ τῶν κατὰ λαβεῖν μᾶλλον ΜΑΡΤΥΡΙΑΙ μαρτυρίας μὲν γὰρ μὲν οὖν μετὰ μὴ μηδὲν μὴν μνᾶς μοι νῦν ὁ πατὴρ οἱ οἶμαι ὄντα ὅσα ὅτε ὅτι οὐ οὐδ οὐδὲ οὐδὲν οὐκ οὐσίαν οὔτ οὔτε οὗτοι οὗτος οὑτοσὶ οὕτω οὕτως οὐχ παρὰ περὶ ποιεῖν πολλὰ προῖκα πρὸς πρῶτον πῶς τὰ τὰς ταῦτ ταῦτα τῇ τὴν τὴν δίκην τῆς τί τὸ τοίνυν τοῖς τὸν τὸν νόμον τοῦ τοῦ πατρὸς τοὺς τοῦτ τοῦτον τούτου τουτουὶ τούτῳ τούτων ὑμᾶς ὑμεῖς ὑμῖν ὑμῶν ὑπὲρ ὑπὸ ὦ ἄνδρες Αθηναῖοι ὧν ὡς ὥσπερ ὥστε Legebatur Reiskius Scribebatur vulgo